မတ္္ ေလ႐ူးနဲ႕ ထူးျခားတဲ့ကမၻာ

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ မဟုတ္
လူႏွစ္ဦးသာပိုင္တဲ့ အဲဒီရက္စြဲတစ္ခုကို
ဘာေတြနဲ႔မွ သက္ေသမျပဳခဲ့ဘူး
ရင္ဘတ္ႏွစ္ခုနဲ႔ပဲ ဖက္တြယ္ယုယခဲ့တယ္...

အဲဒီရာသီေပါ့

ပန္းေတြကိုေတးသီလို႕

ေရႊေနျပည္မွာပြင့္တဲ့ပန္းကို

အညတရ ေလးနမ္းခြင့္ရခဲ့တယ္

ဒီလိုနဲ႕ မထင္မွတ္မွတ္

ရင္ထက္က တံတားမွာ

သူမက လာနားတယ္..

ၾကင္နာစြာေပြ႕ဖက္

အေ၀းတစ္ဖက္ကိုမျပစ္ရက္လို႕

ရစ္ပတ္ေနတဲ့ၾကိဳးကိုဆြဲ

ရင္ဘတ္ထဲ ၀င္ခိုင္းမိတယ္…..

ဘယ္သူမွမသိလိုက္ပါဘူး

ႏွစ္ဦးသာ႐ွိတဲ့ကမၻာကိုတည္ေဆာက္

သူမ ေရာက္လာတဲ့ရင္ခြင္ကို

ႏူးည႔ံျခင္းေတြနဲ႕ တည့္ခင္းလိုက္တယ္…..

ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း

ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ နိဗၺာန္ဘံုေလးတစ္ခု

အသဲႏွစ္ခုကို အုတ္ျမစ္ခ်

ႏုႏု႐ြ႐ြေလးတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္……

အဲဒီတုန္းကေပါ့

မတ္လရဲ႕ေလ႐ူးေတြက

ငါ့ကိုေပ်ာ္ျမဴးစြာေကာင္းခ်ီးေပးခဲ့တယ္……

ၿဖိဳးငယ္

ပရိပကၡၾကားက ေတာင္းဆိုခ်က္

အဲဒီညေပါ့
အငွားခ်ခံရတဲ့ ရင္ဘတ္ကေမးတယ္
မင္းငါ့ကိုေနရာေပးသင့္တယ္တဲ့.....

ေက်နပ္စြာနဲ႕
(ကၽြန္ေတာ္)ရင္ဘတ္ကိုလွပ္ေပးလိုက္ေတာ့
အလြမ္းေတြပဲ ထြက္က်လာျပန္ေရာ.....

ဒီလိုနဲ႕
ပံုျပင္ဟာ သူ႕ကိုယ္သူကဗ်ည္းတပ္တယ္
သူဟာ အနာဂတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းတဲ့.......

အဲဒီအရပ္မွာေနထြက္ေတာ့
ငါအိပ္တန္းတက္တယ္
အလြမ္းေတြေပက်ံမထြက္ေအာင္
ေလာကၾကီးေရ....
ငါ့ကိုကြက္လပ္ျဖည့္ခြင့္ေပးပါ....

ၿဖိဳးငယ္

သူမဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ …..

ဇဗၺဴဒီပါ လက်ၤာေတာင္ကၽြန္းမွာ
ေတာက္ပထြန္းလင္းတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္
သူမဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ နတ္သမီးျဖစ္တယ္....

ေတာင္နံရံကို ႐ိုက္ခတ္
ပင္လယ္ကို ျဖတ္လာတဲ့ေလညင္းက
သူမ ေစလိုက္တဲ့ သီခ်င္းလား......

ၾကယ္ေတြမကစားလို႕အေမွာင္က်
ေတေလတစ္ေကာင္ရဲ႕ ညမွာလည္း
သူမက လမင္းျဖစ္တယ္......

ေ၀းကြာျခင္း ျပတင္းကိုျဖတ္
သူမကိုေန႕တိုင္းဆက္တဲ့ပန္းမွာ
လြမ္းကဗ်ာေတြပဲ ပြင့္တယ္….

တစ္ေန႕တစ္လွမ္း မလွမ္းႏိုင္တဲ့ဘ၀မို႕
ပုဂံ ရယ္….
မင္းရပ္ေနတာ အားနာမိပါရဲ႕…..

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့
သူမကိုကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္..
သူမကို ကၽြန္ေတာ္လြမ္းတယ္

ဒီဘ၀မွာ
သူမသာကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕နာနတ္သီး
ရင္မွာ တစ္လံုးပဲသီးတဲ့
နတ္သမီးေလးပါ......

ၿဖိဳးငယ္

ေႏြဦးေလညင္း လြမ္းသီခ်င္း

ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးေပမို႕
ေလ႐ူးကသုန္သုန္
ေၾကြ႐ြက္ေတြ မေ၀ဖူးႏိုင္ပါ့
တစ္ဖပ္ဖပ္ ေျမက်ရေပါ့
သခၤါရ သေဘာျပကာရယ္
ပင့္သက္ေတြ ေျခြေျခြခ်တယ္
ေျမခကာ သက္ဆင္းၾကေပါ့
ရင္ထက္မွာ အပူဓါတ္
ျဖန္႔က်က္ကာ ေနရာယူတယ္
ဒီလူမွာ ႐ူးရေပါ့
လြမ္းေတာ့ ေႏြဦး......

က်က္စားခဲ့တဲ့ သဘာ၀ကိုတမ္းတ
အခုဖက္ထားရတဲ့ေနရာက
ေႏြအခါ ရြက္မေၾကြဘူး
ပြင့္ရြက္ေတြလိႈင္လိႈင္ေ၀ၾက
ေျပာင္းျပန္ရတဲ့ သီအိုရီ
ငါ့ရင္ဆီ တည့္တည့္တိုး
ခပ္တိုးတိုး သတိရေပါ့
ဥၾသတို႕ မသိၾကဘူးေလ......

ေလညင္းရဲ႕ သခင္မ
ေျခခ်တဲ့ ဒီညေတြကို
ဘယ္အားေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရမလဲ
ရင္၀ကို လာခတဲ့
သူမရဲ႕ အနမ္းဖြဖြကို
တိမ္းေ႐ွာင္ရန္ ခက္လွေပါ့
ေဆာင္းက က်န္တဲ့မ်က္ရည္နဲ႕
ေႏြကဆိုတဲ့ သီခ်င္းၾကား
စိတ္ေတြက အခ်င္းမ်ားေပါ့
ရင္ခြင္ၾကားက ဆြဲႏႈတ္
အဲဒီအလြမ္းမီးထုပ္ကို
တႏုံ့ႏုံ့ မခံစားရေအာင္
ေလညင္းေရ....
မင္းႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ျဖည္းျဖည္းမႈတ္ပါကြယ္.......

ၿဖိဳးငယ္

သူတို႕ျပန္ၿပီ..တုိ႕ ဌာနီ

ရာသီေတြအလီလီ
လက္္ခ်ိဳးကာတြက္ရည္ခဲ့
အခုေတာ့လည္း
သူတို႕ျပန္ၿပီ…တို႕ဌာနီ
ငါတို႕မွာေတာ့ လြမ္းေကာင္းဆဲ……

ျမန္မာမွာဆို ဂိမာန္
သၾကၤန္ကိုျမင္ရ
သူတို႕ကေပ်ာ္ၾကၿပီ
ငါတုိ႕ကလြမ္းဆဲ……

ေမာ္စကိုမွာႏွင္းက်ဆဲ
ေ၀းရတဲ့ဌာနီေရ
ျပန္လာသူေတြၾကိဳႏွင္ေပါ့့
ငါတုိ႕ကလြမ္းရစ္ဆဲ….

ေ၀းတစ္ေျမမွာ မင္းကိုလြမ္းေပါ့
ေမွ်ာ္မွန္းကာတမ္းတမိ
မင္းကမသိဘူးမလား
သူတို႕ကမင္းရင္ကိုခိုၿပီ
ေႏြးေထြးစြာမင္းၾကိဳေပါ့
ဒီမွာေတာ့ လြမ္းေကာင္းဆဲ……..

မေ၀းပါဘူး…
အေျပးလာခဲ့မယ္
တစ္ေန႕ၾကရင္ေပါ့
ခပ္ေသာ့ေသာ့ အျပင္းႏွင္လို႕
မင္းရင္ဆီ သက္ဆင္းမယ္
မင္းသာေမွ်ာ္လင့္ေပါ့…..
လာႏွင့္သူ မင္းလက္ကမ္း
ဌာနီေရ……
ငါတုိ႕ေတာ့ လြမ္းေနဆဲ….

ၿဖိဳးငယ္

ထံုေဆးျပယ္တဲ့ ရင္ခြင္

ရင္ခုန္သံအစ
သူမက ေသြးျပန္ေၾကာထဲ
ထံုေဆးေတြပစ္သြင္း
ဘာမွမသိေအာင္ ဖန္ဆင္းခဲ့ဖူးတယ္......

ထံုေဆးက အ႐ွိန္တက္
ျမင္လွ်က္နဲ႕ နာမွန္းမသိခဲ့ဘူး
ငါ့ႏွလံုးသားကို ဆြဲထုတ္
ခပ္ႏုပ္ႏုပ္မာယာဓါးေတြနဲ႕ေပါ့......

ထံုေနတဲ့စိတ္က
ဘာလုပ္လုပ္ခံႏိုင္တယ္
သူမ ျပဳသမွ်
ငါေပ်ာ္ရႊင္စြာ ယုယခဲ့မိတယ္.....

အခုေတာ့ သိလိုက္ရပါၿပီ.....
ထံုေဆးေတြျပယ္မွ
ငါ့အာ႐ုံေတြ ႏိုးထ
ဒဏ္ရာက စၿပီ....

နာက်င္ပါတယ္မွတ္
ရင္ဘတ္ကိုလွပ္ၾကည့္မွ
ႏွလံုးသားက မ႐ွိေတာ့ဘူး
သူမခြဲထုတ္ယူသြားၿပီ......

အဲဒီရင္ခြင္ေပါ့...
အခုေတာ့ ထံုေဆးေတြမ႐ွိေတာ့လို႕
နာက်င္တက္ေနပါၿပီ....
ေ၀ဒနာေတြ မထပ္ေအာင္
အိပ္ေဆးတစ္ခ်က္လို႕ ထိုးပါ....

ၿဖိဳးငယ္

ေက်းဇူးျပဳ၍ တစ္ခ်က္ေလာက္ႏိုးပါ……

ေကာင္းကင္ရဲ႕ သခင္မေရ....
ဒီညမွာ ၾကယ္ေတြ လေတြမ႐ွိလို႕
ငါ့ကဗ်ာေတြ အတိနဲ႕
မီးညိွထားရတယ္.......

မင္းမသိဘူးလား
အေနာက္ယြန္းယြန္းမွာလည္း
သတိရျခင္းေတြ ထြန္းထားတယ္....

လာမေလွာင္ၾကနဲ႕
အျပာေရာင္ညေတြကိုငါမသိဘူး
ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အခန္း
ဒီဇာတ္လမ္းထဲမွာလည္း မပါေသးဘူး......

မွာတမ္းတစ္ခ်ိဳ႕မွာ
သူမရဲ႕မ်က္ရည္တို႕ တြဲလဲခို
အသည္းအမဲ ငိုရတဲ့ရင္ခြင္ကလည္း ေၾကမြ
ေျခခ်စရာေတာင္ ေနရာမက်န္ေတာ့ဘူး......

အခ်ိန္မွန္ခုတ္ေမာင္းတဲ့ အလြမ္း
ေ၀ဒနာမွတ္တမ္းမွာ ကဗၺည္းထိုး
ငါ့ညေလး တစ္ေရးမႏိုးခင္
အိပ္မက္ဆိုးမ်ား ေ၀းပါရေစ.....

ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့အနာဂတ္
ငါ့ရင္ဘတ္နဲ႔ မဆံ႔ ေတာ့ဘူး
ႏိုးတစ္၀က္ အိပ္တစ္၀က္
ဒီေရ မတက္တဲ့ညမွာ
ရီသံေတြ ခဏရခ်င္တယ္…..

မိွတ္တစ္ခ်က္ လင္းတစ္ခ်က္
အေနာက္ဘက္က ေနထြက္ရင္
ငါ့ကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ႏိုးပါ…
ပ်ိဳးထားတဲ့ အလြမ္းေတြ မီး႐ႈိ႕
ကမၻာတစ္ဖက္ကိုပို႕ခ်င္လို႕…….

ၿဖိဳးငယ္

အလြမ္းေကာက္သမား ကၽြန္ေတာ္

ရဟတ္ၾကီးလိုလည္ေနတဲ့သံသရာ
တစ္ခ်ပ္ၿပီးတစ္ခ်ပ္က်လာတဲ့ဒဏ္ရာ
အဖန္တရာ မ်ားလာေတာ့လည္း
ရံဖန္ရံခါ ကံၾကမၼာကို ဦးေမာ့
တားေရာ႕ ေရ.....
ဖဲေကာင္းေကာင္းတစ္ခ်ပ္ေလာက္ ေသာ့ပါဦး.....

ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ႏႈတ္ခမ္း
ကၽြန္ေတာ္ မနမ္းဖူးေပမဲ့
႐ူးကန္းစြာ တပ္မက္
ဘာေၾကာင့္လဲ တပ္အပ္မသိခဲ့ပါ.......

မွတ္ခ်က္မ႐ွိဘူး
ေ၀ဒနာကိုသာ သူမ သိခဲ့ရင္
ေသခ်ာပါတယ္….
ကၽြန္ေတာ္ကိုေျဖသာေအာင္
သူမရင္ခြင္တစ္ေနရာ
ေနစရာေပးခဲ့မေပါ့…..

အခုေတာ့လည္း….
ေသရြာကိုသာပို႕ခဲ့သလား
အေျဖ႐ွာလည္းမရေတာ့ဘူး
ေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ေႏွာင္ၾကိဳးကို
ကၽြန္ေတာ္ ေဖာင္ထုိးရင္း ခရီးဆက္
အၿပီးမသတ္တဲ့ဘ၀ကို ခပ္ဖြဖြလမ္းေလွ်ာက္
ပန္းမေပါက္တဲ့ရာသီမွာ
ကၽြန္ေတာ္က အလြမ္းေကာက္သမားပါ….

ၿဖိဳးငယ္