Saturday, November 14, 2009

အေငြ႕ေတြနဲ႕ ကိုယ္

7 comments


တကယ္ေတာ့ ရင္ဘတ္ၾကီး တစ္ခုလံုးေပ်ာက္ရွသြားတာလား
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ...
ကၽြန္ေတာ္က ႏွာေခါင္းနဲ႕ အသက္ရႈတဲ့လူမွမဟုတ္တာ
ရင္ဘတ္နဲ႕ ရွင္သန္ေနရတဲ့ေကာင္ပဲ ....

ဖိစီးမႈေတြမ်ားလာေတာ့လည္း
တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ့္ ဒဏ္ခံၾကိဳးေလးေတာင္
ယဲ့ယဲ့ ယိုင္ယိုင္ ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ အေမ ....

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာခိုင္းမသြားရက္ဘူးဗ်ာ
အဲဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္
ခင္ရာေဆြမ်ိဳး ဆိုေတာ့လည္း
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိမွိတ္ လွည့္ထြက္သြားႏိုင္ပါ့မလားဗ်ာ ...

တကယ္ေတာ့
ေရွာင္ေနတာ မဟုတ္ရပါဘူး
ေမွာင္ေနတာပါဗ်ာ
အေယာင္ေဆာင္ အေရၿခံဳ
ေမွာ္စံုနဲ႕ အသက္သြင္းဖို႕ေတာ့
ရင္ဘတ္က အတင္းျငင္းတယ္ ...

အသဲတြင္းက မပါပဲနဲ႕
လက္ခ်ည္းသက္သက္က လာတာကို
အႏုပညာပါလို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းစဥ္ မတပ္ဝံ့ဘူး ....

ဘယ္အေျခအေနပဲဆိုက္ဆိုက္
ရင္ထဲမွာ သံလို႐ိုက္ထားတာမို႕
မိုက္မိုက္ကန္းကန္း
ျပန္ႏႈတ္ဖို႕ လမ္းမရွိပါဘူး ....

ဒီမွာ ...
အဲဒီေလေတြ ႐ႈ႐ိႈက္ေနရသမွ်
ကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာတစ္ဝိုက္
ကဗ်ာေတြ အေငြ႕႐ိုက္ေနဦးမယ္ ....
အေငြ႕႐ိုက္ေနဦးမယ္ေလ ....



ၿဖိဳးငယ္

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ... ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ .. အခုစိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာေလးေတြကို တစ္ပုဒ္ ျပန္ေရးၾကည့္တာ .. လာလည္တဲ့သူေတြအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ




 

ရင္ထဲကပန္းတစ္ပြင့္ ( သို႕ ) ရင္ခြင္တံခါးက ေပါက္ကြဲသံ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template