ေတာင္စြယ္မွာေနမကြယ္ေသးဘူး
ရင္ခြင္ထက္က ပင့္သက္ေတြ
မျမင္သလို နင္းျဖတ္ေခၽြခ်
အဘယ္ကအားေတြရခဲ့ပါသလဲ
သခင္မေရ ...
အကၽြန္႕ ႏွလံုးသားကြပ္မ်က္ခံရၿပီ ....
အၾကင္သူမရွိေသာလမ္းဟာ
လင္းေနေပမဲ့ ကန္းေနသူတစ္ေယာက္မို႕
တုတ္ေကာက္ကိုလည္း အားမကိုးခ်င္ေတာ့ဘူး .....
မိုးေခါင္လို႕တီးတီး
ဗံုတီးလို႕ပဲ မိုး႐ြာ႐ြာ
ႏွလံုးသားေတာ့ပါခဲ့ပါရဲ႕
တစ္စံုတစ္ရာကိုေမ့လို႕ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ေဝ့လာရင္
အဲဒီေန႕ေတြဆီ အလည္ျပန္သြားမိမွာပဲ
ငါတို႕က အိုးပုတ္ေတြနဲ႕ ကစားခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ ....
ခရာသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရတယ္
ပြဲကၿပီးၿပီလား
မီးေတြကေတာ့ မျငိမ္းေသးဘူး
တစိမ္းေတြလို ေနလိုက္ဖို႕
ခံစားခ်က္ေတြကို ထိန္းလိုက္ရေတာ့မွာလား
ေလေျပတစ္ခ်က္ ယိမ္းလာရင္ေတာင္
ေအာက္စီဂ်င္တစ္ဝက္နဲ႕ ရင္ဘတ္ကဓါတ္ျပဳေနတုန္းပဲ .....
လမ္းခြဲတစ္ခုမွာ စြဲလန္းမႈေတြျဖတ္
တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕
သက္ေသျပစရာ မွတ္စုအတိုအထြာေတြ
လိုရာကိုသာပစ္က်ဲ ရင္ထဲမွာပဲ ဗံုးခြဲ
ႏွလံုးကြဲလည္း ကြဲေစေတာ့
ျပံဳးၿမဲသာၿပံဳးေနလိုက္
မုန္းဖို႕လည္း မထိုက္
မိုက္ဖို႕လည္း မစဥ္းစားနဲ႕
ျမင့္မိုရ္႐ိုက္ခံရရင္
ေနာက္ဘဝပါ လြဲကိန္းဆိုက္ေနမယ္ ...
ပြဲသိမ္း႐ုိက္ခ်က္ေတြကို
တြဲလက္တစ္စံုနဲ႕ တုိက္ဖို႕
႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္
တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကိမ္စာတိုက္ခဲ့ဖူးတယ္
(အခုေတာ့လည္း ....)
ေအာင္လံထူစစ္သူၾကီးေခါင္းစိုက္
အတြဲလိုက္ပစ္ခတ္မႈေတြေၾကာင့္
စေနေထာင့္က ပန္းေတြလည္း ႏြမ္းကုန္ၿပီ .....
လမ္းၾကံဳရင္ေတာင္ ျပန္မေျပာနဲ႕ေတာ့
လြမ္းကုန္ရင္ ဒီေရေတြထပ္ထပ္တိုးမယ္
ဣစၧာသယ မိုးလည္း မကယ္ႏိုင္
မနက္ အိပ္ယာက ႏိုးႏိုးခ်င္း
သူမသာ စိတ္မွာ စိုးတယ္
႐ိုးမသြားတဲ့ ေတးတစ္ပုဒ္ပါ ...
တိုးသြားတဲ့ အသံထုတို႕ေနာက္
မ်က္ရည္ဥတို႕ပါ ေရာက္လာတယ္
သစၥာေတြ စီျခယ္ခဲ့ပါရက္နဲ႕
ဇာတ္ဆရာ က်ီစယ္ခဲ့ပါသလား...
တစ္သက္တာ ခပ္ခြာခြာေနရမဲ့ ဒို႕ႏွစ္ေယာက္
တစ္ေယာက္တစ္လမ္းစီ ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႕
အခ်စ္တို႕ကို ေဖ်ာက္ရမယ္ .....
ေနာက္ဘ၀တစ္ကယ္ၾကံဳေသးရင္
ဆံုေရးကို စဥ္းစားဖို႕
ဆုေတာင္းကာ အဓိဌာန္ျပဳ
အခုဘ၀မွာေတာ့
ေမတၱာမပ်က္ သစၥာကိုတြယ္ဖက္ရင္း
ခ်စ္ျခင္းကုိရပ္ၾကမယ္ ....
ျမင္မိုရ္မက ေက်းဇူးအနႏၱေတြကို
ဒို႕ႏွစ္ေယာက္ မပစ္ခြင္းခ်င္ဘူး
ခ်စ္သူေရ ...
ငါတို႕အင္ယာပါၾကီးကိုၿဖိဳဖို႕
မီးရဲရဲဲဖိုပါ ....
ေ၀းသြားရင္ မငိုေၾကးေပါ့
ေနာက္ဆံုးအနမ္းတစ္ခ်က္အလိုမွာ
မင္းနဲ႕ငါ ေတးသြားတစ္ပုဒ္ဆိုရေအာင္ ....
ရင္ခြင္ထက္က ပင့္သက္ေတြ
မျမင္သလို နင္းျဖတ္ေခၽြခ်
အဘယ္ကအားေတြရခဲ့ပါသလဲ
သခင္မေရ ...
အကၽြန္႕ ႏွလံုးသားကြပ္မ်က္ခံရၿပီ ....
အၾကင္သူမရွိေသာလမ္းဟာ
လင္းေနေပမဲ့ ကန္းေနသူတစ္ေယာက္မို႕
တုတ္ေကာက္ကိုလည္း အားမကိုးခ်င္ေတာ့ဘူး .....
မိုးေခါင္လို႕တီးတီး
ဗံုတီးလို႕ပဲ မိုး႐ြာ႐ြာ
ႏွလံုးသားေတာ့ပါခဲ့ပါရဲ႕
တစ္စံုတစ္ရာကိုေမ့လို႕ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ေဝ့လာရင္
အဲဒီေန႕ေတြဆီ အလည္ျပန္သြားမိမွာပဲ
ငါတို႕က အိုးပုတ္ေတြနဲ႕ ကစားခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ ....
ခရာသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရတယ္
ပြဲကၿပီးၿပီလား
မီးေတြကေတာ့ မျငိမ္းေသးဘူး
တစိမ္းေတြလို ေနလိုက္ဖို႕
ခံစားခ်က္ေတြကို ထိန္းလိုက္ရေတာ့မွာလား
ေလေျပတစ္ခ်က္ ယိမ္းလာရင္ေတာင္
ေအာက္စီဂ်င္တစ္ဝက္နဲ႕ ရင္ဘတ္ကဓါတ္ျပဳေနတုန္းပဲ .....
လမ္းခြဲတစ္ခုမွာ စြဲလန္းမႈေတြျဖတ္
တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕
သက္ေသျပစရာ မွတ္စုအတိုအထြာေတြ
လိုရာကိုသာပစ္က်ဲ ရင္ထဲမွာပဲ ဗံုးခြဲ
ႏွလံုးကြဲလည္း ကြဲေစေတာ့
ျပံဳးၿမဲသာၿပံဳးေနလိုက္
မုန္းဖို႕လည္း မထိုက္
မိုက္ဖို႕လည္း မစဥ္းစားနဲ႕
ျမင့္မိုရ္႐ိုက္ခံရရင္
ေနာက္ဘဝပါ လြဲကိန္းဆိုက္ေနမယ္ ...
ပြဲသိမ္း႐ုိက္ခ်က္ေတြကို
တြဲလက္တစ္စံုနဲ႕ တုိက္ဖို႕
႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္
တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကိမ္စာတိုက္ခဲ့ဖူးတယ္
(အခုေတာ့လည္း ....)
ေအာင္လံထူစစ္သူၾကီးေခါင္းစိုက္
အတြဲလိုက္ပစ္ခတ္မႈေတြေၾကာင့္
စေနေထာင့္က ပန္းေတြလည္း ႏြမ္းကုန္ၿပီ .....
လမ္းၾကံဳရင္ေတာင္ ျပန္မေျပာနဲ႕ေတာ့
လြမ္းကုန္ရင္ ဒီေရေတြထပ္ထပ္တိုးမယ္
ဣစၧာသယ မိုးလည္း မကယ္ႏိုင္
မနက္ အိပ္ယာက ႏိုးႏိုးခ်င္း
သူမသာ စိတ္မွာ စိုးတယ္
႐ိုးမသြားတဲ့ ေတးတစ္ပုဒ္ပါ ...
တိုးသြားတဲ့ အသံထုတို႕ေနာက္
မ်က္ရည္ဥတို႕ပါ ေရာက္လာတယ္
သစၥာေတြ စီျခယ္ခဲ့ပါရက္နဲ႕
ဇာတ္ဆရာ က်ီစယ္ခဲ့ပါသလား...
တစ္သက္တာ ခပ္ခြာခြာေနရမဲ့ ဒို႕ႏွစ္ေယာက္
တစ္ေယာက္တစ္လမ္းစီ ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႕
အခ်စ္တို႕ကို ေဖ်ာက္ရမယ္ .....
ေနာက္ဘ၀တစ္ကယ္ၾကံဳေသးရင္
ဆံုေရးကို စဥ္းစားဖို႕
ဆုေတာင္းကာ အဓိဌာန္ျပဳ
အခုဘ၀မွာေတာ့
ေမတၱာမပ်က္ သစၥာကိုတြယ္ဖက္ရင္း
ခ်စ္ျခင္းကုိရပ္ၾကမယ္ ....
ျမင္မိုရ္မက ေက်းဇူးအနႏၱေတြကို
ဒို႕ႏွစ္ေယာက္ မပစ္ခြင္းခ်င္ဘူး
ခ်စ္သူေရ ...
ငါတို႕အင္ယာပါၾကီးကိုၿဖိဳဖို႕
မီးရဲရဲဲဖိုပါ ....
ေ၀းသြားရင္ မငိုေၾကးေပါ့
ေနာက္ဆံုးအနမ္းတစ္ခ်က္အလိုမွာ
မင္းနဲ႕ငါ ေတးသြားတစ္ပုဒ္ဆိုရေအာင္ ....
ၿဖိဳးငယ္
