ပန္းကေလးတစ္ပြင့္
တစ္ျခားဘယ္လိုပန္းမ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမွီ ခမ္းနားျမင့္ျမတ္လြန္းေနတယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ၀င္စားတဲ့ ပန္း ......။
အဲဒီပန္းဟာ တစ္ခမ္းတစ္နားနဲ႕
ကဗ်ာဆရာ အနားမွာ
ထာဝရ ခစားေနေလရဲ႕ ....။
သစ္သီးေလးတစ္လံုး
တစ္ျခားဘယ္လိုသစ္သီးမ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမွီခမ္းနားျမင့္ျမတ္လြန္းေနတယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ၀င္စားတဲ့ သစ္သီး ....။
အဲဒီသစ္သီးဟာ ထီးထီးမားမားၾကီး
ကဗ်ာဆရာရဲ႕အနီးမွာ
အားၾကီးေနေလရဲ႕ .....။
လြယ္အိတ္ေလးတစ္လံုး
တစ္ျခားဘယ္လိုလြယ္အိတ္မ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမီွခမ္းနားျမင့္ျမတ္လြန္းေနတယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ၀င္စားတဲ့ လြယ္အိတ္ ......။
အဲဒီလြယ္အိတ္ဟာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕စိတ္
အဲဒီအိတ္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြကလည္း
အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ .....။
ရာဟုမေလးတစ္ေယာက္
တစ္ျခားဘယ္လုိမိန္းကေလးမ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမွီခမ္းနားျမင့္ျမတ္လြန္းေနတယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ရဲ့ ခ်စ္သူ ......။
အဲဒီ မိန္းကေလးဟာ
သူ႕ေဘးမွာ မရွိခဲ့ရင္ေတာင္
ႏွလံုးသားပိုင္စား သခင္မတစ္ပါးပါပဲ .....။
အိမ္မက္ေလးတစ္ခု
တစ္ျခားဘယ္လိုအိမ္မက္မ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမွီအလြမ္းေငြ ႔ရည္ဖြဲ႔ခဲ့တယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ၀င္စားတဲ့ အိပ္မက္ .....။
အဲဒီအိပ္မက္ဟာ
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ၀င္သက္ထြက္သက္ မဆိတ္သုဥ္းသ၍
ၾကယ္ကိုးစင္းနဲ႕အၿပိဳင္လင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ ......။
ေသးငယ္တဲ့လွိဳင္းအမွဳန္ေလးကအစ
ၾကီးမားတဲ့ၿဒပ္ထုအဆံုး
တခမ္းတနားတုႏွိဳင္းမမွီဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏိုင္တာ
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ...။
ကၽြန္ေတာ့္ဆရာေတြကို ဂုဏ္ၿပဳသည္
သီဟညိမ္း
( ၿဖိဳးငယ္ ကူညီေရးစပ္သည္ ။ )
(၁၄.၄.၂၀၀၉)
တစ္ျခားဘယ္လိုပန္းမ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမွီ ခမ္းနားျမင့္ျမတ္လြန္းေနတယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ၀င္စားတဲ့ ပန္း ......။
အဲဒီပန္းဟာ တစ္ခမ္းတစ္နားနဲ႕
ကဗ်ာဆရာ အနားမွာ
ထာဝရ ခစားေနေလရဲ႕ ....။
သစ္သီးေလးတစ္လံုး
တစ္ျခားဘယ္လိုသစ္သီးမ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမွီခမ္းနားျမင့္ျမတ္လြန္းေနတယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ၀င္စားတဲ့ သစ္သီး ....။
အဲဒီသစ္သီးဟာ ထီးထီးမားမားၾကီး
ကဗ်ာဆရာရဲ႕အနီးမွာ
အားၾကီးေနေလရဲ႕ .....။
လြယ္အိတ္ေလးတစ္လံုး
တစ္ျခားဘယ္လိုလြယ္အိတ္မ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမီွခမ္းနားျမင့္ျမတ္လြန္းေနတယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ၀င္စားတဲ့ လြယ္အိတ္ ......။
အဲဒီလြယ္အိတ္ဟာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕စိတ္
အဲဒီအိတ္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြကလည္း
အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ .....။
ရာဟုမေလးတစ္ေယာက္
တစ္ျခားဘယ္လုိမိန္းကေလးမ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမွီခမ္းနားျမင့္ျမတ္လြန္းေနတယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ရဲ့ ခ်စ္သူ ......။
အဲဒီ မိန္းကေလးဟာ
သူ႕ေဘးမွာ မရွိခဲ့ရင္ေတာင္
ႏွလံုးသားပိုင္စား သခင္မတစ္ပါးပါပဲ .....။
အိမ္မက္ေလးတစ္ခု
တစ္ျခားဘယ္လိုအိမ္မက္မ်ိဳးကမွ
တုႏွိဳင္းမမွီအလြမ္းေငြ ႔ရည္ဖြဲ႔ခဲ့တယ္ဆိုရင္
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ၀င္စားတဲ့ အိပ္မက္ .....။
အဲဒီအိပ္မက္ဟာ
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ၀င္သက္ထြက္သက္ မဆိတ္သုဥ္းသ၍
ၾကယ္ကိုးစင္းနဲ႕အၿပိဳင္လင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ ......။
ေသးငယ္တဲ့လွိဳင္းအမွဳန္ေလးကအစ
ၾကီးမားတဲ့ၿဒပ္ထုအဆံုး
တခမ္းတနားတုႏွိဳင္းမမွီဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏိုင္တာ
အဲဒါ ကဗ်ာဆရာ ...။
ကၽြန္ေတာ့္ဆရာေတြကို ဂုဏ္ၿပဳသည္
သီဟညိမ္း
( ၿဖိဳးငယ္ ကူညီေရးစပ္သည္ ။ )
(၁၄.၄.၂၀၀၉)
9 comments:
ကဗ်ာေလးကအသက္၀င္လိုက္တာ...
ပံုေဖာ္သြားတာေလး ၾကိဳက္တယ္ ။
ဂြတ္တယ္လို႔ ေျပာရမလား... ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမလား... ေျမာက္တယ္လို႔ ေျပာရမလား... ဂြတ္ေကာင္းေျမာက္ လို႔ ေျပာတယ္ဗ်ာ... သူ႔အပိုဒ္နဲ႔သူေတာ႔ အသက္ဝင္တယ္ဗ်... ေက်းဇူး... ႏွစ္ေယာက္လံုး...။
ကဗ်ာဆရာေတြပီသပါတယ္။ ဘာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာဆရာလက္ထဲေရာက္ရင္ ကဗ်ာဆန္သြားတာပါပဲ။
ဒါနဲ႔
၁၄.၄.၂၀၀၉ တဲ့။ ဒီေန႔မွ ၁၃ ရွိေသးတယ္။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ။
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
ကဗ်ာဆရာေတြအတြက္ ေရးစပ္ထားတဲ့ကဗ်ာေလးက
ေကာင္းလိုက္တာ ညိေလးရာ...ရွယ္ပဲ
ကဗ်ာ ေလ ခံစားသြားတယ္ ေကာင္းေသာေန႔ပါ ကိုျဖိဳးေရ :)
အဲဒါကဗ်ာဆရာတဲ႕...ေကာင္းလိုက္တဲ႕ကဗ်ာ.......
အဲဒီပန္းဟာ တစ္ခမ္းတစ္နားနဲ႕
ကဗ်ာဆရာ အနားမွာ
ထာဝရ ခစားေနေလရဲ႕ ....။
ကဗ်ာေတြ ေကာင္းမွေကာင္း
္ဂြတ္တယ္
လင့္ယူသြားၿပီရွင္႔
Post a Comment