ေႏြညေနခင္းထဲ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း

ညေနခင္း
ေလညင္းကသင္းသင္း
ဘယ္သူဖန္ဆင္းလိုက္မွန္းမသိတဲ့ နတ္သမီးတစ္ပါးေၾကာင့္
ေဝေဝဝါးဝါး
တစ္ေလာကလံုးအသက္႐ႈမွားသြားၾကတယ္ ....

လူပ်ိဳတစ္သိုက္
က်န္းမာေရးလိုက္စားၾကပံုမ်ား
ျခင္းလံုးကစားသူ ကစား
ေဘာလံုးကစားသူ ကစား
အရာအားလံုးဟာ အသက္ဝင္ခဲ့တယ္ ....

မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ေတာင္မွ
လြင့္စင္လာတဲ့ ေလညင္း
အဆုပ္တြင္း ခပ္ျပင္းျပင္းသြင္း႐ႈိက္
ပန္းရနံ႕ေလးေတြ ခိုးလိုက္ေသးတယ္ .....

ပင္ပန္းၿပီထင္ရဲ႕ ...
ေနမင္းက သီခ်င္းမဆိုပဲ
ကၽြန္းညိဳဆီကို ကြန္းခိုတယ္
ေက်းငွက္တို႕ကလည္း အခ်စ္ပိုလုိက္ပံုမ်ား
ေမာင္ႏွံလိုက္ ပ်ံသန္းသြားေသးတယ္ ....

ေႏြရဲ႕ညေနခင္း
ေၾကြလဲ့မ်က္ရည္ မဆင္းေကာင္းပါဘူး
အတြင္းေဟာင္း လြမ္းေငြ႕တစ္ခ်ိဳ႕က
လွမ္းေတြ႕ေနရတဲ့ အရာအားလံုးကိုလည္း စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး ...
သူတို႕သခင္မအပါးမွာပဲ ခိုနားခ်င္ၾကသတဲ့ ....

အပိုစကားေတြလို႕
ေႏြေပ်ာ္ငွက္တို႕က ဆိုခ်င္ဆိုမယ္
လိုေနတဲ့ ကြက္လပ္
ဘယ္အရာနဲ႕ျဖည့္စြက္ရမယ္မွန္း သူတို႕မွ မသိခဲ့တာ ....

သတိထပ္ခါ မရခ်င္လို႕
ခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခါ ရႈိက္
မီးခိုးေတြလြင့္လိုက္ပါရဲ႕
ငါ့ရဲ႕မိုက္ျပစ္ေအာက္မွာ
ျပာေၾကြတုိ႕ရဲ႕ မ်က္ရည္ခ်ပ္မ်ား ....

ခါးသက္သက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕ပဲ
မေလွ်ာ္ညီတဲ့ အရပ္မွာ အသားက်
ခပ္ဖြဖြတိုက္ေနတဲ့ ေႏြေလညင္းက
ငါ့ရင္တြင္းအပူကို
ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ မကူႏိုင္ေသးဘူးေလ ....

အလြမ္း .. အလြမ္း .. အလြမ္း ...
ဘာေၾကာင့္လြမ္းရသလဲ ...
ဘာကိုလြမ္းရသလဲ ...
စကားလံုး ၾကမ္းၾကမ္းေတြ
ေမးခြန္း ဆန္းဆန္းေတြ မေမးပါနဲ႕
အလြမ္းဆိုတာ ရာသီလိုက္ပြင့္တဲ့ ပန္းမဟုတ္ဘူး ....
ထာဝရ လန္းဆန္းေနတဲ့ သစ္ပင္ပါ ....

ေမြးေျမကို လြမ္းတယ္
အိမ္ကို လြမ္းတယ္
မိဘကို လြမ္းတယ္
ခ်စ္သူကို လြမ္းတယ္
ေတာ္ပါေတာ့ ေလသရမ္းေတြရယ္
ငါ့ကို ထပ္မနမ္းၾကပါနဲ႕
ငါ့ရင္လည္း အလြမ္းေတြထမ္းရတာ ေမာပန္းေနၿပီ ...

ေႏြညေနခ်မ္းရဲ႕အလွကို
ငါ့ဘက္ကလည္း တက္ႏိုင္သမွ်ျဖည့္ဆည္းဖို႕
အိပ္တန္းတက္ ငွက္ေတြကို ေငး
သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကိုေတြးရင္း
ေလေျပတုိက္တိုင္း ဆုေတာင္းမယ္ ....

ၿဖိဳးငယ္