ငါတို႕ဆီမွာ ေခါင္းတစ္လံုးစီ ထပ္ထြက္တဲ့ေန႕

ဤကဗ်ာျဖင့္ အမွတ္စဥ္ ( ၄၇ )မွ အရာ႐ွိမ်ားအား ဂုဏ္ျပဳပါသည္ ။ ။ ။
အျမီး႐ွည္ေခါင္းထြက္ဖို႕
ေလာကဓါတ္ ၀န္းက်င္မွာ
ပုထုဇဥ္ လူသားတို႕
မရပ္မနား အားထုတ္ၾကရင္း
သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ …
ဒီေန႕ ငါတို႕ဆီမွာ ေခါင္းတစ္လံုးစီ ထပ္ထြက္ၾကၿပီ …

မပ်က္တမ္း အသံုးခ်ေနရတဲ့ ဦးေႏွာက္
တစ္ေတာက္္ေတာက္ က်ခဲ့ရတဲ့ ေခၽြးေတြ
အေ၀းမွာ ေနရတဲ့ ဒုကၡ
ရင္းႏွီးမႈ အနႏ ၱ
ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႕မွ
ရ႐ွိလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္
ငါတို႕ေတြ တန္ဖိုးထားတက္ရမယ္ ….

ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ၁၇ ရက္
ငါတို႔ရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ အမွတ္တရ
အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကို ေနာက္ျပန္ေတြး
လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္တုန္းကလည္း
ငါတို႕ရဲ႕ အေသြးအသားထဲမွာ
သမိုင္းေတြ စ ေရးေပးခဲ့ေသးတယ္ ….

အေျပာလြယ္သေလာက္ အေနခက္တဲ့
ေလာကရဲ႕ တိုက္ခ်က္ တိုက္ကြက္ေတြၾကား
အေနအစား တက္ေအာင္ လႈပ္႐ွား
မွားသြားတာေတြ ႐ွိသလို
မွန္ထားတာေတြလည္း ႐ွိတယ္
ငါတို႕ အသိတရား ထဲမွာ
ထာ၀ရ သိထားရမွာက
ပုခံုးေပၚက ၀န္
ေက်ပြန္ေအာင္ ျပင္ဆင္ဖို႕ပဲ …

ငါတုိ႕အျမင္ထဲမွာ
၄၇ ရဲ႕ဂုဏ္အင္ေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္
အကုန္အစင္ ေျပာရရင္
ပံုျပင္မဟုတ္တဲ့ အတိတ္သမိုင္းမွာ
တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပဲေျပာေျပာ …
ေဟာ .. ၾကည့္လိုက္ …
ငါတို႕ေတြ ကြန္းခိုခဲ့တဲ့
စစ္တကၠသိုလ္ ကၽြန္းညိဳၾကီးမွာ
စည္းလံုးမႈေတြ ပိုခဲ့ၾကတယ္ ……

အနာဂါတ္လမ္း ခ်ိဳေစဖို႕
တို႕ညီအကိုေတြ ေပါင္းစုစြမ္းနဲ႕
ႏိုင္ငံတစ္၀မ္း ေအးခ်မ္းေစမယ္
၄၇ ရဲ႕ပန္းေတြ လႈိင္လႈိင္ပြင့္လို႕
ႏိုင္ငံတင့္ ျငိမ္းခ်မ္းဖို႕
မေသြတမ္းေပါ့
သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ ….
ငါတို႕ ကမ္းလက္ေတြ
ထာ၀ရ လွမ္းဆက္ထားၾကပါစို႕ …..

ၿဖိဳးငယ္