အေတြးမေပါက္တဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေကာင္းကင္
တိမ္ညိဳေတြဆင္တိုင္း
အိမ္ကိုပင္ျပန္ခ်င္တယ္....
ႏွင္းျမဴေတြေ၀တိုင္း
ငါ့စိတ္ေတြေ၀ခဲ့တယ္
ခ်စ္ေသာကမၻာေျမမွာ
ငါေျဖစရာမ႐ွိခဲ့ဘူး....
ေ၀ဒနာအပူမီးကို
ေသရာမပါေအာင္လို႕
ေျဖသာသလိုေနရေပမဲ့
ေမ့မရတဲ့ ကေလးဘ၀ကို
တစ္ခါျပန္ၿပီးရခြင့္႐ွိရင္
ေမေမ့အိမ္ထဲမွာ ေျပးလြားေဆာ့ရင္း......
.................................................
.................................................
..................................................
...................................................။
ၿဖိဳးငယ္
Friday, November 16, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment