အလြမ္းေကာက္သမား ကၽြန္ေတာ္

ရဟတ္ၾကီးလိုလည္ေနတဲ့သံသရာ
တစ္ခ်ပ္ၿပီးတစ္ခ်ပ္က်လာတဲ့ဒဏ္ရာ
အဖန္တရာ မ်ားလာေတာ့လည္း
ရံဖန္ရံခါ ကံၾကမၼာကို ဦးေမာ့
တားေရာ႕ ေရ.....
ဖဲေကာင္းေကာင္းတစ္ခ်ပ္ေလာက္ ေသာ့ပါဦး.....

ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ႏႈတ္ခမ္း
ကၽြန္ေတာ္ မနမ္းဖူးေပမဲ့
႐ူးကန္းစြာ တပ္မက္
ဘာေၾကာင့္လဲ တပ္အပ္မသိခဲ့ပါ.......

မွတ္ခ်က္မ႐ွိဘူး
ေ၀ဒနာကိုသာ သူမ သိခဲ့ရင္
ေသခ်ာပါတယ္….
ကၽြန္ေတာ္ကိုေျဖသာေအာင္
သူမရင္ခြင္တစ္ေနရာ
ေနစရာေပးခဲ့မေပါ့…..

အခုေတာ့လည္း….
ေသရြာကိုသာပို႕ခဲ့သလား
အေျဖ႐ွာလည္းမရေတာ့ဘူး
ေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ေႏွာင္ၾကိဳးကို
ကၽြန္ေတာ္ ေဖာင္ထုိးရင္း ခရီးဆက္
အၿပီးမသတ္တဲ့ဘ၀ကို ခပ္ဖြဖြလမ္းေလွ်ာက္
ပန္းမေပါက္တဲ့ရာသီမွာ
ကၽြန္ေတာ္က အလြမ္းေကာက္သမားပါ….

ၿဖိဳးငယ္