Wednesday, January 14, 2009

အစြမ္းမရွိတဲ့ ယၾတာ



ဒီည
ပင္လယ္မွာ စူဠလိပ္ခဏေပၚတယ္ ....

ေကာင္းကင္ေပၚေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့
နကၡတ္တို႔ အလုအယက္ အစည္းအေ၀းတက္ေနတုန္းေပါ့ ....

လမင္းေရ ...
ႏွင္းမခတဲ့လမ္းမွာ တစ္ညေတာ့လြမ္းပါရေစ ....

ေမွာ္၀င္တဲ့ ၾကယ္တစ္လံုး
ငါ့ေခါင္းအံုးထက္ ခဏတာေမွးစက္တဲ့အခါ
အိပ္မက္မွာပဲ မင္းနဲ႕ဆံုမယ္ .....

ရင္ခုန္ဖြယ္ အနမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရရင္
ဘီလူးတို႕ ျမိဳ႕႐ိုးမွာပဲေသရေသရ
အဲဒီစူဠလိပ္ကို ေရထဲျပန္မခ်ေတာ့ဘူး ....

ေဆးၾကိမ္လံုးနဲ႕ ႐ိုက္ႏွက္
ငါ့ကမ္းဆီ ကပ္ဖို႕
င့ါလက္တို႕က မစြမ္းရက္ခဲ့ ...

အတင္းမေမွ်ာ္ေတာ့ပါဘူး
မင္းေတာ္သလိုသာ ေနပါ ...

ေရေပ်ာ္မေလးေရ ...
မင္းေခၚတဲ့အခါမွ ငါလာခဲ့မယ္ ....

လမင္းကိုႏႈိးေဆာ္ရင္း
ငါ့ရင္မွာ ထာ၀ရေပၚဖို႕
ပင္လယ္တစ္ဝိုက္မွာ
ငါ့႐ႈိက္သံမ်ား လြင့္ပ်ံပါေစ .....



ၿဖိဳးငယ္

16 comments:

မြန္ on January 14, 2009 at 3:43 AM said...

ေရေပ်ာ္မေလးကိုမွ ေရထဲလႊတ္သတဲ႔လား
ေမွာ္ဆန္တဲ႔ အခ်စ္ကဗ်ာေလးပဲ

မီးမီးငယ္ on January 14, 2009 at 4:55 AM said...

ရင္ခုန္ဖြယ္ အနမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရရင္
ဘီလူးတို႕ ျမိဳ႕႐ိုးမွာပဲေသရေသရ
အဲဒီစူဠလိပ္ကို ေရထဲျပန္မခ်ေတာ့ဘူး ....

တယ္ဟုတ္ပါလားေဟ့
သတၱိေကာင္းလိုက္တာ
း)

လင္းဒီပ on January 14, 2009 at 5:53 AM said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာေလး..
ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ..

သက္ထြန္းညိမ္း on January 14, 2009 at 6:06 AM said...

ရင္ခုန္ဖြယ္ အနမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရရင္
ဘီလူးတို႕ ျမိဳ႕႐ိုးမွာပဲေသရေသရ
အဲဒီစူဠလိပ္ကို ေရထဲျပန္မခ်ေတာ့ဘူး ....
ၿပန္လြတ္တဲ့ေန႔ ဘိုၿဖိဳး မ်က္ရည္ေတြ လွိဳင္းတံပိုး
ထန္တဲ့ေန႔ပဲ

ေခါင္ေခါင္ on January 14, 2009 at 7:40 AM said...

အဲဒိ ေပၚလာတဲ့လိပ္ကို ျပန္မလႊတ္ေပးနဲ႕..
ေဘးနား တစ္သက္လုံးေခၚ ထားလုိက္ေတာ့...

အလကားေနာက္တာပါ..
အရမ္းေကာင္းတာပဲ... အရမ္းဆန္းသစ္တယ္

ညိမ္းညိဳ on January 14, 2009 at 8:50 AM said...

ကၿဖိဳးငယ္ေရ
ေမွာ္ဆန္တဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲဗ်ာ

အဲ..ဒီအပိုဒ္ေလးကိုလဲ ႀကိဳက္တာ ေတာ္ေတာ္တူေနတယ္ဗ် :)

ရင္ခုန္ဖြယ္ အနမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရရင္
ဘီလူးတို႕ ျမိဳ႕႐ိုးမွာပဲေသရေသရ
အဲဒီစူဠလိပ္ကို ေရထဲျပန္မခ်ေတာ့ဘူး ....

အိုင္လြယ္ပန္ on January 14, 2009 at 9:18 AM said...

ကဗ်ာေကာင္းေလးပဲဗ်ာ....
ၿငိမ္႔ၿငိမ္႔ေလး ....

Anonymous said...

လက္ရာေလးေတြကေတာ့ ႏုရြၿပီးလွေနတယ္.. စကားလံုးေတြ အားေကာင္းလာတယ္ေဟ့.. တိုးတက္ ေအာင္ျမင္ပါေစ.. ကဗ်ာဆရာေရ႕

ေဆာင္းယြန္းလ on January 14, 2009 at 6:58 PM said...

ရင္ခုန္ဖြယ္ အနမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရရင္
ဘီလူးတို႕ ျမိဳ႕႐ိုးမွာပဲေသရေသရ
အဲဒီစူဠလိပ္ကို ေရထဲျပန္မခ်ေတာ့ဘူး ....

အားပါး...အမိုက္စားကဗ်ာၾကီးပါလား.....
အရမ္းၾကိဳက္တယ္ညီေရ႕....

mgngal on January 15, 2009 at 3:19 PM said...

တပုဒ္လံုး ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ ။ ေတြးတတ္လိုက္တာ ။ :)

Unknown on January 15, 2009 at 9:03 PM said...

ကိုျဖိဳးေရ ဘယ္တုန္းကလိပ္ေပၚလိုက္ပါလိမ့္ သိလုိက္ဘူး
:D

ေဝေလး on January 17, 2009 at 6:26 AM said...

အဟမ္း... လည္ေခ်ာင္းရွင္းတာပါ။
ေျပာခ်င္တာေတြေျပာဖို႕ ... အင္း.... ဒါေပမယ့္
ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ကဗ်ာထဲ မင္သက္သြားမိတယ္။ ဟဲဟဲ.. တစ္ကယ္ေျပာတာ... လုိက္လုိ႕ကုိမမွီဘူး......

Anonymous said...

ယၾတာ ေကာင္းေကာင္းသိထားတယ္ လာဘ္ထိုးရင္ေျပာျပမယ္ တကယ္စြမ္းတာေနာ္ မယံုမရွိနဲ႔ း)

Apprenticeship on January 20, 2009 at 11:32 AM said...

ဒါဆိုလဲ ယၾတာမလုပ္နဲ႕ေတာ့ေပါ့ :P အဆင္ေျပပါေစကြာ... :)

အ႐ုပ္ကေလး on January 21, 2009 at 4:14 AM said...

ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ပါ
ထိခ်က္က ဆန္းလွတယ္ ..။

ေနမိုးေဝ on January 28, 2009 at 10:38 PM said...

ေရလည္မိုက္တယ္
ဒိထက္ပိုၿပီးမေျပာတတ္ေတာ့ဘူး
အရမ္းေကာင္းတယ္။
ကြၽန္ေတာ္သိမ္းထားလိုက္ၿပီ/

 

ရင္ထဲကပန္းတစ္ပြင့္ ( သို႕ ) ရင္ခြင္တံခါးက ေပါက္ကြဲသံ Copyright © 2008 Black Brown Art Template by Ipiet's Blogger Template