ရာသီရဲ႕ ထိုးႏွက္မႈေအာက္
အ႐ူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆရာျဖစ္ခဲ့တယ္
မာယာမပါတဲ့ သာယာမႈေအာက္မွာ
ေပ်ာက္ေနတဲ့ အသိတရား
ေႏြေလညင္းၾကားမွာေပါ့
ေသာ့ေသာ့ႏွင္လာတဲ့ ရင္ခြင္မွာ
အၾကင္နာပန္းတစ္ခင္းးနဲ႕
ေ၀ဒနာျမွားတစ္စင္း…..
အတင္း၀င္လာတဲ့ လြမ္းျခင္းေအာက္
ဖိတ္စင္လြင့္ေျပာက္
အနမ္းေကာက္တဲ့ည
မိုးေသာက္ခဲ့ရတယ္….
အလြမ္းႏွင္တဲ့ေလညင္း
ပန္းမျမင္ေၾကြဆင္းရေပါ့
သတိရျခင္းရနံ႕ေတြကို
ဘယ္ေသာခါမွမင္းသယ္မွာလဲ…
ငါ့ဖြင့္ထားတဲ့ အလြမ္းတံခါးေတြမွာ
ပန္းတံတားတစ္ခုထိုး
တိုးတိုးေလးၾကိဳေနမယ္
ေလညင္းခ်ိဳခ်ိဳတို႕သိပါေစ…..
ၿဖိဳးငယ္
0 comments:
Post a Comment