အလြမ္းနဲ႕ စီးခ်င္းထိုးတဲ့ ေဆာင္း

ႏွစ္တစ္ခုရဲ႕ အစ ရာသီက ခ်ိဳျမျမထင္သေယာင္ႏွင့္ ခ်မ္းေအးလွသည္.....ျမဳႏွင္းမႈံတုိ႕ စံေပ်ာ္ရာ ေဆာင္းဆိုေသာ အခါကလည္း ရင္ႏွင့္မခ်ိေအာင္ ေအးျမမႈေတြလြမ္းျခံဳဆဲေပါ့...
ေၾသာ္....လြမ္းေဆြးဖြယ္ပါလားေဆာင္းရယ္.....
ရာသီေတြေျပာင္းလည္း ရင္ထဲမွာမေဟာင္းပဲ႐ွိေနတာ အလြမ္းဆိုေသာအရာပါတကား...လူတို႕ရဲ႕ သဘာ၀ .... ဥတုရာသီအလိုက္အလြမ္းေတြကိုေပြ႕ပိုက္ထားတက္ၾကတယ္ေလ...
ပူလြန္းတဲ့ ေႏြမွာလည္း ဥၾသ ကို အျပစ္ဆိုၿပီး..အလြမ္းပိုေနရျပန္ေရာ...
မိုးစက္တို႕ေပ်ာ္တဲ့၀သန္မွာလည္း....အခ်ိန္မွန္လြမ္းတက္ၾကျပန္ေရာေလ...
ႏွင္းမႈံတို႕စံတဲ့ ေဟမာန္မွာလည္း..အလြမ္းဒဏ္ကအသည္းအမည္းပါပဲ.....
တစ္ကယ္ဆို..ေလာကဆိုတာကို မတရားဘူးလို႕ အျပစ္မဆိုပါဘူး..တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ေမးခ်င္မိရဲ႕..ဘာလို႕မ်ား အလြမ္းကိုဖန္တီးေပးထားပါလဲ....ကမၻာဦးအစ ..အာဒံနဲ႕ ဧ၀လို႕ ဆိုၾကတယ္ေလ..အခ်စ္ကိုလည္းသူတို႕က စခဲ့တယ္တဲ့..ဒါဆို..အလြမ္းကိုေရာ ဘယ္သူက စခဲ့တာလဲ......
ခ်စ္ေနၾကသူခ်င္းအတူတူ....သူတို႕မွာ အလြမ္းမထားဘူးဆိုရင္ တရားရဲ႕လား...ဖန္ဆင္း႐ွင္ဆိုတဲ့ သူရယ္....
ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ ဂေယာက္ဂယက္ဆိုသလို....အေတြးေတြကလည္း တစ္ခ်က္ခ်က္သြားေနတဲ့ နာရီမ်ားလိုပါပဲလား...
ေဆာင္းရဲ႕ သ႐ုပ္ကို ဒီဇင္ဘာနဲ႕ေဖာ္ထုတ္ၾကတယ္..ဒါဆို...ဇန္န၀ါရီက ဘယ္နားမွာေနရမွာလဲ...
သူလည္းႏွင္းမႈံတို႕ရဲ႕ ရင္ခုန္သံပါပဲ..ေျမာက္ေလျပန္ရဲ႕ ေစတမန္ပါပဲ...
ေဆာင္း..ဆိုတဲ့ရာသီမ႐ွိရင္ေရာ...အလြမ္းအေဆြးေတြ ရပ္တန္႕သြားမလား.....ငါစဥ္းစားၾကည့္တယ္..
လမ္းေဘးနားကပန္းေတြရီမွာေပါ့.....ရာသီကိုအျပစ္ဆိုသတဲ့လား.....
ရင္ခြင္က သြက္သြက္ခါေနတဲ့အလြမ္းေတြက ရာသီနဲ႕မွမဆိုင္တာကို..
ရာသီမဲ့အလြမ္းဆိုတာ နာရီရဲ႕လွည့္ကြက္ဆန္းထဲမွာ က်င္လည္ေနတဲ့ သားေကာင္ပါ...
ဟိုတုန္းကေပါ့...ေဒၚေမ႐ွင္...အခုေတာ့ စိုးစႏၵာထြန္းရဲ႕ ေဆာင္းအမွီ သီခ်င္း.....ငါ့နားစည္ကို႐ုိက္ခတ္တုိင္း...ခ်စ္သူကို လြမ္းမိတယ္.....ေဆာင္းရဲ႕သံစဥ္ေတြကလည္း ရင္ခြင္ၾကားက အလြမ္းထုပ္ေလးေတြကို ဆြဲႏုတ္တက္ၾကတယ္...ေဆာင္းရဲ႕ ေလသရမ္းေလးေတြကလည္း ရင္ႏွစ္ျခမ္းခြဲထုတ္ အလြမ္းေတြကို စုပ္ယူၾကျပန္တယ္...ႏွင္းအဆုပ္ေလးေတြကလည္း လြမ္းေတးတစ္ပုဒ္စပ္တယ္....တစ္ႏုပ္ႏုပ္အသဲတစ္စံုကလည္း....ေဆာင္းရဲ႕သ႐ုပ္ထဲမွာ စုပ္ျပတ္ေၾကမြ...ျပာက်ေနပါၿပီ လြမ္းသခင္ရယ္...
ေတာင္းဆုတစ္ခုျပဳရမယ္ဆိုရင္....ေဆာင္းထုနဲ႕ အလြမ္းစုတို႕ စီးခ်င္းမေတြ႕ရပါေစသား......ရင္ခြင္ၾကားက လြမ္းမီးေတာက္ေတြကုိေဆာင္းအ႐ွင္ရဲ႕ႏွင္းမႈံၾကားမွာ ေအးခ်မ္းပါရေစေတာ့....

ၿဖိဳးငယ္